Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου απήυθυνε χαιρετισμό, στην επετειακή εκδήλωση για τα 350 χρόνια παρουσίας της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών στην Ελλάδα.

Υπογράμμισε την πολύτιμη προσφορά του τάγματος των Ουρσουλινών μοναχών στην εκπαίδευση των κοριτσιών στη χώρα μας, σε μια εποχή που η μόρφωση δεν θεωρείτο αυτονόητο δικαίωμα της γυναίκας.

Η Σακελλαροπούλου υπενθύμισε ότι πρόκειται για ένα σχολείο, το οποίο λειτουργούσε ήδη 150 χρόνια στη Νάξο, όταν η Πελοποννησιακή Γερουσία παρότρυνε τους Έλληνες, μέσα από τη Διακήρυξη της 27ης Απριλίου του 1822, “Μην αμελήσητε την παιδείαν των αγαπητών σας τέκνων, αρρένων τε και θηλέων (…) προμηθεύσατέ τους τον αληθή και άσυλον θησαυρόν της παιδείας” και επισήμανε ότι «είναι το πρώτο σχολείο που δημιουργήθηκε για κορίτσια όχι μόνο στον ελληνικό χώρο αλλά και σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, σε μια εποχή που ο προορισμός της γυναίκας ήταν “η ηλακάτη”, ενώ τη ζωή της σκοτείνιαζαν εκείνα “τα πυκνά και σκιερά σύννεφα της αμάθειας και της απαιδευσίας”, για τα οποία με τόση οδύνη μιλά στην αυτοβιογραφία της η Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου».